Dzisiejsze nuda nie jest głodem i nie bierze się z poczucia pozbawienia. Jest utratą apetytu na kulturę, reakcją na nawałnicę bodźców, na zamach na naszą uwagę i na nasz czas.

Im więcej muzyki zgromadzisz, tym słabszą relację jesteś w stanie nawiązać z poszczególnymi utworami, albumami czy artystami. Gdy zasoby kolekcji i nigdy nie przesłuchanych playlist zbliżają się do nieskończoności, apetyt na obcowanie z nimi maleje do zera.

Przez całą edukację najwięcej czasu poświęcamy na rzeczy i przedmioty których nie lubimy i które musimy nadganiać. Rzeczy do których mamy talent i naturalne zdolności są odpuszczane, bo głównie wystarcza nam to co usłyszymy i nauczymy się w szkole, a w domu tracimy czas, kując i nadrabiając to, co wcale nam nie leży. Powinno być odwrotnie. W szkole powinniśmy mieć luz z rzeczami których nie lubimy, a nauczyciele, a przede wszystkim system szkolnictwa w Polsce, powinien rozwijać zdolności i nasze naturalne talenty.